به گزارش خبرگزاری فارس، طی نزدیک به ۱۰ سال نبرد سنگین در ویتنام مهم ترین اولویت برای فرماندهان نظامی آمریکا و مقامات سیاسی این کشور حفظ روحیه سربازان آمریکایی برای ادامه اشغال این کشور بود.

جنایات بی شمار، نبود یک هدف مشخص برای نبرد و سربازان جوانی که هزاران کیلومتر دورتر از خانه و خانواده خود در حال نبرد با دشمنی سرسخت بودند، شرایط ناگواری را از لحاظ روحی و روانی برای ارتش ایالات متحده آمریکا فراهم کرده بود.

تمرد از دستور مافوق، خودکشی، استفاده از مواد مخدر تنها گوشه ای از مشکلاتی بود که گریبانگیر نیروهای آمریکایی شده بود.

از همین مسئولان ارتش ایلات متحده برای تخدیر فضای ذهنی سربازان آمریکایی و پیش گیری از معضلاتی که ناشی از نبود روحیه نبرد در بین سربازان آمریکایی می شد، شروع به برگزاری برنامه هایی در قالب سفرهای تفریحی به کشورهای هم پیمان آمریکا همچون تایلند، فیلیپین، کره و ژاپن کرد.

این برنامه ها در وا‍ژگان ارتش ایلات متحده معنایی جز فراهم کردن شرایط مناسب برای ارضای جنسی سربازان ایالات متحده از طریق خانه های فساد نداشت.

*فساد و تن فروشی ارمغان آمریکایی برای کشورهای جنوب شرقی آسیا

سابقه گسترش فحشا و خانه های فساد برای استفاده سربازان آمریکایی در منطقه جنوب شرق آسیا به تصرف فیلیپین در اوایل قرن یستم بر می گردد.

فیلیپین که پیش از این به صورت مستعمره ای در اختیار کشور اسپانیا قرار داشت، بار دیگر در جنگ های بین آمریکا و اسپانیا تحت کنترل یک قدرت استعماری دیگر قرار گفت.

تن فروشی تا زمان ورود اسپانیایی ها در فیلیپین ناشناخته بود و هیچ واژه بومی برای آن وجود نداشت. حتی در دوران تسلط اسپانیا هم این کار کاملا ناشناخته بود و در سال ۱۹۰۰ میلادی سرشماری ها نشان می داد که در شهر مانیل تنها ۱۱ زن تن فروشی می کردند که چهار تن از آنان خارجی بودند.

اما در اوایل قرن بیستم و پس از اشغال فیلیپین به واسطه حضور ارتش ایالات متحده روسپی گری سازماندهی شده در مقیاسی وسیع پایه گذاری شد. ارتش ایالات متحده در همان زمان قانونی را به تصویب رساند که براساس آن “خانه های فساد ” جهت “محافظت ” از نیروهای آمریکایی در مقابل بیماریهای مقاربتی اجازه تأسیس پیدا می کرد.
پس از پیروزی آمریکا در جنگ جهانی دوم نیز ارتش ایالات متحده خود برای این کار وارد عمل شد و به پایگاه “کلارک ایر ” در کشور فیلیپین فرمان داد تا برای سرگرمی سربازان آمریکایی ده خانه فساد را تأسیس کند و از کشورهای مجاور زنانی را در اختیار سربازان آمریکایی قرار دهند.

نکته جالب در اینجا بود که درصد وسیعی از این خانه فساد در تصاحب نیروهای ارتشی پیشین ایالات متحده قرار داشت.

*فیلیپین پایگاه اصلی عیاشی سربازان آمریکایی در ویتنام

در دوران جنگ ویتنام به دلیل حضور صدها هزار سرباز آمریکایی در منطقه آسیای جنوب شرقی، فیلیپین به دلیل موقعیت آن و سابقه طولانی حضور ارتش آمریکا تبدیل به پایگاه اصلی برای عیاشی سربازان آمریکایی شد.
در دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰، آمریکایی ها و سرمایه داران فیلیپنی چندین مرکز “استراحت و سرگرمی ” برای سربازان آمریکایی ایجاد کردند که به این ترتیب روزانه ۱۰.۰۰۰ سرباز آمریکایی برای استفاده از این خانه های فساد توسط هواپیماهای آمریکایی از جبهه های ویتنام به این کشور منتقل می شدند.

در اوج جنگ ویتنام حدود ۷۰۰۰ زن فیلیپینی مشغول سرگرم کردن سربازان آمریکایی در اوکیناوا، ژاپن و فیلیپین بودند. البته تمام این اقدامات با پشتیبانی بانک جهانی از سیاست دولت فیلیپین در رابطه با توسعه خانه فساد بود و کلیسای کاتولیک نیز به عنوان اصلی ترین مرجع مذهبی مردم این کشور نسبت به این سیاست هیچ اعتراضی تکرد.

*۵۰ هزار کودک بدون پدر ثمره توریسم جنسی

نتیجه پیگیری چنین سیاستی درفیلیپین از سوی آمریکا بر جای ماندن پنجاه هزار کودک بی پدر تا سال ۱۹۹۲ بود که اغلب زنان فحشه فیلیپینی موفق به سقط کردن آن ها نشده بودند.

بسیاری از این کودکان بار دیگر به چرخه توریسم جنسی بازگردانده می شوند و یا به گروهای قاچاق انسان فروخته می شوند.

گذشته از تبعات اجتماعی چنین مسئله ای گسترش بیماری های مقاربتی در فیلیپین و به خصوص گسترش ایدز از مهم ترین تبعات اتخاذ چنین سیاستی در این کشور بود.

فیلیپین هنوز هم از گسترش فحشا و خانه های فساد در دوران جنگ ویتنام که زمینه های آن از زمان تسلط ایالات متحده در این کشور فراهم شده است، رنج می برد.

*تایلند، قربانی دیگر سرگرمی آمریکایی

تایلند کشوری که امروز به عنوان مهد توریسم جنسی مطرح است، تا قبل ازجنگ ویتنام میانه ای با این صنعت کثیف نداشت.

درحقیقت اولین نشانه های مرتبط با گسترش صنعت فحشا زمانی بود که برخی از زنان چینی که توسط سربازان ژاپنی به اجبار برای تن فروشی به سربازخانه های ژاپنی برده شده بودند، برای کسب درآمد بیشتر از این طریق وارد تایلند شدند.

با وجود این هم چنان تعداد زنان روسپی در تایلند به هیچ عنوان درصد بزرگی از جمعیت این کشور را تشکیل نمی دادند.

بر طبق آخزین آمار سال ۱۹۵۷ تنها بیست هزار زن روسپی که عمدتا نیز خارجی بودند، در خانه های فساد زندگی می کردند، اما ناگهان با آغاز حضور نظامی آمریکا در جنگ ویتنام همه چیز عوض شد.

مسئولان آمریکایی گسترش خانه های فساد را به عنوان سیاستی پر رونق برای گسترش گردشگردی در کشورهای منطقه به دولتمردان آسیای جنوب شرقی معرفی کردند.

رشد آمار حیرت آور است. ظرف مدت هفت سال تعداد تعداد زنان روسپی به ۴۰۰ هزار نفر رسید و تایلند در کنار فیلیپین به بهشت جنسی سربازان آمریکایی تبدیل شد.

رونق بی نظیر خانه فساد سبب شد تا تایلند در سال ۱۹۶۷ خود را به عنوان مرکز توریسم جنسی و در رقابتی نزدیک با فیلیپین معرفی کند. کاری که تنها انگیزه آن دلارهای سربازان آمریکایی بود که روزانه بالغ بر ۱۸۰ هزاردلار می شد.

*نتیجه چنین سیاستی تبدیل تایلند به مرکز توریسم جنسی بود

با پایان جنگ ویتنام، نه تنها ازادامه روند تبدیل شدن تایلند به مرکز توریسم جنسی نکاست، بلکه دولت تایلند که به دلارهای آمریکایی معتاد شده بود، مجبور به پیگیری این سیاست در دهه ۷۰ شد.

بانک جهانی به رهبری “رابرت مک نامارا ” وزیر سابق آمریکا نیز دولت تایلند را به بهانه توسعه گردشگری و جهانگردی با دادن اعتبارات چشمگیر تشویق به گسترش این سیستم کرد.

نتیجه چنین سیاستی تبدیل تایلند به مرکز توریسم جنسی بود.

هم اکنون نه تنها زنان تایلندی بلکه زنان چینی، فیلیپینی،‌ اندونزیایی، اروپای شرفی و حتی آسیای میانه برای تامین درآمد خود در خانه های فساد تایلند مشغول کار می شوند.

البته عواقب چنین سیاستی نیز کاملا روشن است. گسترش بی بند و باری، تجاوز، فرزندان بدون والدین مشخص همه و همه نتیجه عیاشی سربازان آمریکایی در این منطقه بوده است